motor electricus
Motor electricus est instrumentum transformativum quod energiam electricam in energiam mechanicam convertit per principia electromagnetica. In nucleo, motor constat ex parte stativa (stator) et parte rotativa (rotor), operantibus in harmonia per campos magneticos. Operatio motoris dependet ab interactione inter hos campos magneticos, creatos per currentes electricos fluentes per spires fili. Cum electricitas fluat per has spires, generat vires magneticas quae causant rotor rotare, producendo vim mechanicam. Motores electrici moderni veniunt in varias species, inter quas motores DC, motores AC, et designia sine spartis, unumquemque optimizatum pro applicationibus specificis. Hi motores inveniuntur in applicationibus per numerosas industrias, a movendo apparatibus domesticis usque ad impellendum machinas industriales et vehicula electrica. Gradus efficientiae eorum communiter rangentur ab 85% ad 97%, eos faciendo multo magis energetice efficientibus quam motus internae combustionis. Versatilitas motorum electricorum patet in scala sua, quoniam possunt esse descripti pro applicationibus requirientibus minimam potentiam usque ad eas postulantes milia equorum virium. Capacitates earum praecise controlandarum, consequitae per controller electronicos advanced, permitteunt praecisam velocitatem et positionem controlare, eos facientes optime aptos pro automatione et processibus manufacturae praecisionis.